Milyonerler mahallesinin hikayesi

Gayrimenkulde prim biraz şans işidir. Yavaş yavaş orta yaşa doğru ilerlememden mi kaynaklanıyor bilmiyorum... Her geçen yıl daha kaderci oluyorum...

1950'li yıllarda Bomonti Bira Fabrikası'nda çalışan işçiler kendi aralarında bir kooperatif kurarak ev sahibi olmak istiyor. 1950'ler İstanbul'un büyük göç dalgalarından ilkini aldığı yıllardır...

Dönemin en önemli sanayi merkezlerinden Bomonti'de fiyatlar çok yüksek. Kooperatif üyeleri, şehrin yerleşim sınırlarının bugün Cevahir Alışveriş Merkezi'nin bulunduğu alanda bittiğini göz önüne alırsak, çareyi biraz şehirden uzak bir yerde, Mecidiyeköy'de bir arazi almakta buluyorlar. 120 üye ile birlikte kooperatife başlıyorlar ve 1960'lı yıllarda tamamlanıyor. Evler tamamlandığında Mecidiyeköy dutluk. Bu geniş dutluk arazi Esentepe, hatta Zinirlikuyu'ya kadar uzanıyor...

Bu arada bir dip not düşeyim; geliri yüksek olan 40 üye 400 metrekare alanlı villalara, parası az olan 80 üye ise 200 metrekare villalardan alıyor.

1973'te Boğaziçi Köprüsü'nün açılmasıyla birlikte Mecidiyeköy çok kısa sürede merkezi bir lokasyon oluyor. Sonrasını anlatmama gerek bile yok. Bugün Mecidiyeköy İstanbul'un en önemli merkezi iş alanlarından birisi....

2000'li yıllara kadar kooperatif üyelerinden çok azı evini satıyor. Mahalle sakinlerine sorduğumda ''İki elin parmaklarını geçmez'' dediler.

2004 yılında başlayan emlak fiyatlarındaki yükseliş ve devamında gelen İstanbul'a yabancı ilgisi kooperatif üyelerine benzeri dünyada ender görülecek bir olanak sağlıyor.

Bugün kooperatif villalarının bulunduğu 35 bin metrekarelik arsaya gökdelen inşa etmek isteyen müteahhitler, küçük ev sahiplerine 1 milyon dolar, büyük ev sahiplerine ise 2 milyon dolar vermeye hazır.

Satarlar mı? Bunu önümüzdeki yıllarda göreceğiz.

Eminim bugün Bomonti'ye babalarının gücünün yetmemesine çok seviniyorlardır...

Yanılıyor muyum?

Tebernüş Kireçci

E-mail: [email protected]