hasan bülent kahraman

Kader bir köprüdür. Hayatın bir bölümünü, birçok meselesini, diğerlerine bağlar. Ama galiba köprüler de kader. Hayatları, mekânları, mesafeleri birbirine bağlıyor.

Cumartesi günü yeni açılan Osman Gazi Köprüsü üstünden geçerken ve eski bir mühendis olarak ihtişamı karşısında ürperirken bunları düşünüyordum: hayatım, kaderler ve köprüler.

Gerçekten şaşırtıcı bir yapı. Ben neredeyse 12 yıl boyunca her gün Gebze'ye gittim. 'Kulağımın dibi' dediğim o Gebze'ye vardığınızda bir çırpıda Körfez'in karşısındasınız. Sonsuz mavilikte bir denizle göğün arasında köprüyü su gibi akıp, 5-6 dakikada geçiyorsunuz.

Etrafta yükselen yeni yolların, viyadüklerin inşaatlarına bakıyorum. Mühendislerin, işçilerin, makinelerin karda ve kışta, sıcakta ve yağmurda, geceleri ve gündüzleri, mevsimler boyu bu dağ başlarında yaşadıklarını, yatıp kalktıklarını düşünüyorum. Yeni yapılan inşaatlar üstünden geçtiğimiz yolların ötesinde dev gibi yükseliyor. Mühendislik eğitimi sırasında bunlara ve...